Astrologie:Mellie Uyldert Deel III

[Vr. Ik wou u vragen wie u grootste leraren zijn geweest maar als ik u goed begrijp, bent u zelf uw eigen leraar geweest.

Ant. Ik heb natuurlijk wel de techniek geleerd van dat rekenen, hoe je een horoscoop maakt, en wat er allemaal in kan zitten. Maar het is precies zoals u zegt. Het zat er bij mij al in, en het hoefde alleen maar uit te komen

Vr. De boeken die ik van u gelezen heb, doen mij wel soms denken aan Dane Rudhyar, u hebt ook een humanistisch benadering en stelt de ziel centraal in de horoscoop. Het niveau waar de ziel op zit en hoe de ziel zich oriënteert is zeer belangrijk voor u. In andere opzichten doet u mij denken aan Charles Carter. Ik zou u eigenlijk een esoterisch astrologe noemen. Klopt dat ?

Ant. Ja, en de mensen zien niet dat het eigenlijk een beetje mal is dat de godsdiensten die wij er aan deze kant van de aardbol op na houden allemaal navolgingen zijn van iemand die het zelf zag en ervan vertelde. Dus het is een specifieke visie, en dan ontgaat het ons dat we zelf contact moeten maken met ons eigen innerlijk, met die grote krachten van twaalf en zeven, of hoe je het noemen.

Vr. En hoe komt het volgens u dat we dit directe contact niet meer hebben ?

Ant. We moesten al duizenden jaren de stof in, tot de zonsverduistering van 11 augustus jl.. We moesten die kant op, dat andere moesten we vergeten anders zou alle aandacht daar naar toe zijn gegaan. Je had altijd mensen natuurlijk, eenlingen, die ingesteld waren op het onzichtbare, en de hogere dingen, maar de grote massa niet.

Alles is zoals het is en dat kun je leren kennen. Maar als je moedwillig de andere kant uit kijkt omdat het je beter bevalt, dan schiet je niet op. Dan denk ik bij mijzelf, jammer, dan zijn die kansen voorbij. Ik had beter en sneller kunnen opschieten en meer begrijpen en wijs worden in plaats van geleerd

We zouden niet altijd voor een ander mens moeten nadenken. Het was beter geweest als we ons wat bescheidener gehouden hadden, en hadden gedacht zonder conclusies te trekken. “Oh, gaat dat zo”, alleen neutraal waarnemen. Er komen vanzelf, uit de diepte, conclusies op. Als je op een bepaald punt komt te staan bestaat zelfs Karma niet alleen neutraliteit. De mens had meer bescheiden moeten zijn. Gewoon observeren, zien wat er is te zien zonder oordeel. De mens wil altijd dingen regelen. We willen ook resultaten zien, “kijk, dit heb ik gemaakt.”.Het is zoals het is, en daar leren we van. Maar het gaat niet in een rechte lijn, die bestaat niet, het is een kurketrekker, een spiraal naar boven en een spiraal naar beneden.

Vr. Dat naar binnen luisteren. Is het niet zo dat bepaalde aspecten in De horoscoop, afhankelijk van op welk vlak je leeft, dat kunnen remmen of moeilijker maken ? Ik denk nu ineens aan een Maan/Mercurius vierkant, of bijvoorbeeld een Zon/Maan oppositie, waardoor je makkelijk in reflecties kunt leven totdat je tot bekering komt.

Ant. Ik zie nu een heleboel mensen veranderen. Vroeger hielden ze zich strikt aan wat ze geleerd hadden van hun ouders en van onderwijzers, leraren, de publieke opinie, wetenschap, en tegenwoordig gaan ze veel meer naar zich zelf luisteren. Er zijn steeds meer mensen die merkwaardige belevenissen hebben. We worden allemaal meer bewust van onze vermogens, we hebben ze allemaal, helderziend, helderhorend, enz., maar we hebben het verwaarloosd, en eigenlijk geminacht en opzij geschoven. Je moest voor alles een heleboel inspanning afleggen en het moest bewezen worden met de logica. Dat heeft ons een heel stuk achteruit geholpen, maar dat is nu aan het verdwijnen.

Vr: Denkt u dat dat te maken heeft met Uranus en Neptunus?

Ant. Ja, omdat die nu aan de beurt zijn, en die van een andere soort zijn dan de vorige. We beginnen nu ook zelfs door eigen ervaring, op de ene of andere manier er naar toe te gaan, bijvoorbeeld in de nacht. Hoe het eigenlijk in elkaar zit ? Er zijn een heleboel jongeren die gaan zomaar op reis zonder een bepaald stoffelijk voertuig. Ik volg dat een beetje, en ik begin dingen te zien die ik vroeger niet zag.

Als ik dit stuk nu lees, denk ik, Goh wat een wijsheid eigenlijk. Het leren houdt niet op. Dat Mw. Uyldert kan zeggen dat ze ” nu nog dingen begint te zien die ze vroeger niet zag” fascineert me. Je hebt toch vaak het idee dat je er al bent, genoeg inzicht,  genoeg levenservaring hebt, en toch komen er kennelijk zolang je leeft nieuwe “dingen” op je pad.