Over Kepler: Een Ode aan de Astrologie door Myrthe Sardjoe

Kepler: Diagram of the geocentric trajectory of Mars through several periods of apparent retrograde motion. Astronomia nova, Chapter 1, (1609).

 Vandaag is het de Internationale Dag voor de Astrologie. En dan is een ode aan dit vak wel op zijn plaats. Laatst speelde ik met een paar vrienden een bordspel. Een aantal vragen gingen over mythologie. “Oh,” zei ik “dat is mijn afdeling”. Een van m’n vrienden antwoordde licht spottend: “Jij vindt dat je alles onder astrologie kan scharen. Eerst de aandelenbeurs en nu dit weer.”
En dat klopt helemaal! Je kan alles astrologisch analyseren: zie maar de grote verscheidenheid aan onderwerpen op deze blog. Astrologie maakt daarbij gebruik van archetypen. De verwantschap met  mythologie is onmiskenbaar.

De geschiedenis van astrologie is uitermate lang en boeiend. Filosofen, natuurkundigen, alchemisten, astronomen en artsen hebben zich door de geschiedenis heen met astrologie beziggehouden. Jammer genoeg wordt dat door de huidige wetenschap gebagatelliseerd. Onterecht naar mijn idee, want de implicaties van astrologie zijn immens en als je deze buiten beschouwing laat, dan mis je veel. Neem bijvoorbeeld Johannes Kepler (December 27, 1571– November 15, 1630). Een Steenbok, van wie ik, ook Steenbok, fan ben. Kepler formuleerde een aantal wetten. Zijn uitgangspunt als wiskundige, astronoom en astroloog was dat ons universum harmonisch is. Dat alles is opgebouwd uit regelmatige structuren. Dat God een wiskundig principe is, de logos. Vanuit deze stellige overtuiging bestudeerde Kepler de omloop van de planeten. Op zoek naar de logica, die hij voelde, maar ook wilde bewijzen. En daar slaagde hij in. Hieronder zijn derde wet. Moderne wetenschappers erkennen zijn astronomisch inzicht, maar zien zijn geloof in God en astrologie als een dwaling, die hoorde bij zijn tijd. Naar mijn idee is het juist deze “dwaling” die Kepler aanstuurde en op het juiste spoor zette. Hij was er niet in de eerste plaats op uit om data te verzamelen. Hij wilde bewijzen dat de natuur op een logische en harmonische wijze is gestructureerd! En dat vormt naar mijn idee juist de basis van de astrologie.

 De derde wet van Kepler:

Het kwadraat van de omlooptijd (T ) van een planeet is evenredig met de derde macht van haar gemiddelde afstand (r ) tot de zon ofwel:

 Deze wet wordt ook wel de harmonische wet genoemd.  Meer bepaald geldt dat:

 waarin M de massa van de ster is, m de massa van de planeet, G de universele gravitatieconstante, en a de halve lange as van de elliptische baan.

Deze wet geeft dus de onderlinge verhouding weer tussen de omloopstijd van een planeet rond een  ster (Zon), hun massa’s en de onderlinge afstand.

 Myrthe Sardjoe http://www.myrtherythmes.nl/