De kunstenaar Armando * 18/9-1929. (tijd onbekend) werd gisteren 80 jaar.
We moeten er zo zoetjes aan bij stilstaan dat er een belangrijke generatie schilders oud begint te worden. Appel +, Corneille, Nieuwenhuys +, Wolkers +. Een generatie die het gezicht bepaalde van de kunst van (vlak na) de oorlog. Deze mannen waren niet alleen schilder, ze dichtten, beeldhouwden, ontwierpen steden en bepaalden zo’n beetje hoe de wereld er rond ons uitzag. Armando is daar een belangrijke exponent van. Hij is een alleskunner, dichter, schrijver, violist, beeldhouwer en schilder. Zijn portret in onze krant belichtte hem zodanig dat bij mij het idee van een man in vervoering ontstond, iemand met een traag, haast dierlijk tempo die de materie gewoon zijn werk laat doen, die toekijkt naar wat er gebeurt, voort bewegend op de stroom van het niets. Zijn schilderijen zijn voor mij altijd een raadsel geweest, maar boeiend. Het meest wonderlijke is dat je dit werk absoluut niet verwacht van een Maagd. Zijn horoscoop laat de tweedeling zien: Mercurius die sterk geaspecteerd is tegenover een even sterke Maan in Vissen. Op die twee sporen verloopt zijn werk, het schrijven in zijn algemeenheid als typische Mercurius uiting tegenover zijn ziels uitingen van Maan in Vissen: de viool en het schilderen. Toch blijft het een raadsel dat een man met zoveel alerte denkkracht dit soort schilderijen kan maken. Misschien is de oppositie van zijn Zon en Maan daar wel debet aan, hij schakelt al een leven lang tussen hart en ziel. Over zijn zoektocht in de kunst zei hij ooit: “Niet bemoraliseren. Niet parodiëren. Niet ironiseren. Niet interpreteren. Intensivering door middel van isoleren of annexeren van fragmenten uit de realiteit”. Achteraf gesproken dan! De horoscoop van Armando: